donderdag 17 januari 2013

Een half jaar na de stc

Vele zullen afgelopen weeknop het blog hebben gekeken maar we hadden even geen fut om te schrijven. Nog steeds speelt enorme vermoeidheid ons parten. En deze week zat daar ook nog enorme spanning bij. Vorige week weer in Leiden geweest. De standaard controles zagen er prima uit. De hartecho was keurig en de hart en long medicatie is weer een stap afgebouwt. Ook zijn de tweede vaccinaties gegeven. Hier heeft hij gelukkig veel minder last van gehad dan de vorige keer. Wel zijn we doorverwezen naar de oogarts. Mason heeft van geboorte af aan al op en af ontstoken ogen. Alleen is het dit keer wel heel hardnekkig. We hebben medicatie hiertegen gehad en moeten een afspraak maken bij de oogarts om zijn traanbuizen door te laten prikken. Verder werd er natuurlijk dit keer weer bloed afgenomen om het donorpercentage te bepalen. De uitslag duurde een week. Voor ons een enorm spannende emotionele week. Meer dan voorheen hield de uitslag ons bezig en dachten we na over en bespraken vaak " wat als.... "Want ja, die ene uitslag kan de rollercoaster weer doen verder rijden. En ineens is duidelijk hoeveel angst we eigenlijk nog met ons meedrafen. Vandaag dan het verlossende telefoontje: Mason heeft nog steeds 100% donorbloed!!!!! Alhoewel we er nog niet zijn en dit nog anderhalf jaar zo moet blijven us het fijn nieuws voir nu en kunnen we weer even verder genieten