De dag na de controle besloot Mason zelf dat de sonde er wel uitkon.
En wij durfde het eigenlijk wel aan om aan te kijken hoe dat zou gaan. Na een dag of 2 wilde hij niet meer eten en drinken. Een hoop stress bij hem en bij ons. Na 2 dagen maar even overlegt in Leiden of de sonde er maar weer in moest. De arts wilde em graag eerst even zien om iets lichamlijks uit te sluiten. Op naar Leiden dus. Het vermoeden was dat hij een schimmelinfectie in zijn keel had en we kregen medicatie mee. Fijn, weer 4 medicijnen per dag erbij. Maar het heeft geholpen. Inmiddels is de sonde er al twee weken uit en onze beer eet en drinkt enorm goed.
En zeg nou zelf, is hij niet heeeeeeeeeeel knap zonder sonde.
De volgende controle word weer een hele spannende, dan gaan ze weer testen of het bloed nog 100% donor is. Want zoals we hier zeggen, hij kan nog zo goed eten en drinken en infectievrij blijven, als de cellen terug komen zijn we verloren.
Duimen dus voor een goede uitslag