Ik realiseerde me al een paar dagen dat ik het vervolg van maandag niet op het blog had gezet.
Opzich een goed teken, dat betekend dat leukemie nog maar een bijzaak is in ons leven en niet meer ons dagelijks leven beheerst :-)
Maar toch ben ik jullie nog een verslagje verschuldigd.
Maandag begon rommelig. De planning was dat ik met Mason naar Leiden zou rijden voor bloedafnamen.
Echter had ik zondag de hele nacht opgezeten met Joanne die flink de griep te pakken had. Joanne vond het ook echt geen goed idee als ik weg ging en bovendien was ik doodmoe.
Dus Paul geregeld dat hij vrij was en naar Leiden gegaan met Mason zodat ik thuis kon blijven met Joanne.
Dat even naar Leiden werd uiteindelijk een ruime halve dag.
Na het aanprikken van de PAC kwam er weer geen bloed. De arts schreef medicatie voor tegen bloedstolsels. Dit moest na het inspuiten even een minuut of 10 intrekken. Maar LUMC is en blijft LUMC en voor je het weet ben je een uur verder.
Helaas........ geen bloed.
Lichte paniek bij iedereen want o jee, als dit niet ging lukken wat dan?!?!?!
Een optie was nog in zijn enkel prikken (zijn armen waren vorige week al verpest) maar met die spekbenen van ons hollands welvaren zou dat niet veel kans van slagen hebben. Zijn hoofd is een overige optie maar ja..... dat zou ook niet makkelijk zijn.
Dan maar nog eens keer de medicatie tegen stolsels proberen.
Hup inspuiten, intrekken (weer veeeeeeeel langer dan 10 minuten) en toen.... toen was er bloed :-)
En nu wachten we dus weer op de uitslag hiervan