Nou het is wel weer tijd voor een update want er is genoeg te melden.
Gister was het mijn beurt om naar het ziekenhuis te gaan. Om elf uur moest ik me nuchter melden. Helaas was ik pas om half vier aan de beurt dus het was vooral veeeeel wachten. Ik kreeg een infuus aangeprikt en werd naar de onderzoeksruimte gebracht. Daar kreeg ik slaapmedicatie toegediend om niks van het onderzoek mee te krijgen. Helaas was ik na 3x een dosis aan de maximale sedatie gekomen maar nog steeds helemaal bij. Het gehele onderzoek heb ik dus heel bewust meegekregen, geen pretje. Wat verwacht werd te vinden, galstenen werd helaas niet geconstateerd. Nu gokt de arts dat er galstenen hebben gezeten maar vanzelf zijn doorgeschoten. Hij wacht nu de bloeduitslagen af in de hoop dat de bilirubine is gezakt en volgende week vervolgen we het plan.
Terwijl ik mijn roes uitsliep(na een uurtje werd ik nl wel slaperig) werd Paul gebelt dat Mason over werd gebracht naar de IC. Dus hup, op naar Leiden.
Omdat de ademhaling toch absurd hoog bleef evenals de hartslag wilde ze hem op de IC hebben om sneller te kunnen ingrijpen en beter te kunnen monitoren.
Er is een hartecho en longfoto weer gemaakt.
Deze heeft twee dingen laten zien, de bloedvaten rond de longen werken niet goed waardoor er niet genoeg zuurstof in de longen komt en de rechter hartkamer is vergroot doordat het hart zo snel moet werken.
Voor beide problemen is de cardioloog nu een medicijn gestart om het hart en de longen te helpen.
Van,iddag is er ook een infuuslijn in Mason zijn lies ingebracht waarmee ze continue zijn bloeddruk kunnen meten en ieder uur het zuurstofpeil in zijn bloed kunnen meten. Hiermee kunnen ze heel nauwkeurig in de gaten houden of hij niet uitgeput raakt. Helaas is de volgende stap volledige beademing en in dat geval zijn we weer heel erg terug bij af.
De artsen weten gewoon nog steeds niet waar dit probleem vandaan komt maar blijven gokken op een infectie. Hoewel deze situatie volgens hen zorgwekkend is hopen zij nog steeds dat het probleem net zo snel weer verdwijnt als het gekomen is en dat hopen wij dan maar van harte met hen mee.