Paul is vanmorgen opgestart in Leiden en ik thuis met Joanne. Rond half elf vetrok ik ook met Joanne naar Leiden want zij wou graag naar haar broertje. Hij had een hele goede nacht gehad en hartslag en ademhaling waren redelijk gezakt en ook de zuurstof iets omlaag. Toch blijkt dat schijn bedriegd. Wederom is er een hartecho en longfoto gemaakt. Tussen 12 en 2 mogen we niet naar Mason dus brachten we samen Joanne naar haar vriendje. Onderweg werden we gebelt dat de arts ons beide wilde spreken. Direkt hart in ons keel natuurlijk want we waren nog op een half uur afstand. Eenmaal in Leiden hadden we ons drukker gemaakt dan nodig. De cardioloog had gezien dat de rechterhartkamer er beter uitzag als gister maar de vaten in de longen nog steeds teveel druk gaven en dat is erg zorgwekkend ondanks alle medicatie die loopt. Er moest een CT scan gemaakt worden om uit te sluiten dat er geen bloedpropjes oid in de vaten zitten die om een andere behandeling vroegen. De CT scan was nogal gedoe want daarvoor moest hij gesadeert zijn. Nou daar had meneer natuurlijk weer heel erg veel medicatie voor nodig. De CT scan liet niet anders zien dan voorheen en een andere behandeling isniet nodig. Wel word er een extra medicijn bijgestart om die vaten te ondersteunen echter zal resultaat hiervan lang duren. Klinisch lijkt Mason dus heel goed maar in zijn lichaam word harder gewerkt dan goed voor em is en we moeten alle hoop vestigen op dat dit niet te zwaar voir zijn hard wordt want dat s het grootste gevaar op dit moment