Gisteravond rond half negen ging Paul naar huis om bij Joanne te zijn. Mason werd om half tien geprikt en daarna leek hij in een goede slaap terecht gekomen dus ik hoopte op rust voor hem (en mij) Ineens hoorde ik em in zijn slaap raar gaan snurken en zag ik dat zijn saturatie dipte. De zuster heeft de arts erbij gehaald en hij is beoordeeld. Twee uur later zou ze hem weer komen beoordelen. Ik had Paul gezegt dat hij maar iemand voor de zekerheid moest vragen in geval het in de loop van de nacht allemaal minder zou gaan. Maar dat ging het sneller dan verwacht. Mason zijn ademhaling werd steeds oppervlakkiger en je hoorde het vocht in zijn longen en keel ratelen. Ineens stopte soms de ademhaling helemaal en de saturatie kelderde heel hard. Toevallig kwam net de arts binnen omdat ze tussendoor toch nog wilde kijken en zij heeft Mason direct een zuurstofmasker gegeven en geconcludeerd dat hij weer heel vol met vocht en lucht zat. De IC arts werd erbij gehaald om mee te beoordelen. Ondertussen keek het ventje me alleen maar wanhopig aan met een blik van " mama help me...." De IC arts erkende dat hij het zwaar had maar wou toch nog een uur afwachten om te kijken of hij na een dosis lasix (plasmedicarie) zelf ging herstellende. Uiteraard werd hij nauwlettend in de gaten gehouden. Ondertussen was Paul gelukkig ook gearriveerd. Mason herstelde zichzelf langzaam aan na heel veel geplast te hebben en kwam gedurende de nacht in een rustige slaap terecht. Vandaag gaat hij weer naar ok voor de lijn en dat is nog best een zorgwekkend punt omdat ze niet weten of zijn luchtwegen het aankunnen. Hij zal dan ook na ok overgeplaatst worden naar de IC en in slaapgehouden worden en kunstmatig beademd. Wanneer mogelijk zullen ze gaan proberen hem voorzichtig weer zelf te laten ademen.