We lijken tamelijk op de goede weg te zijn. De beademing is weer verder afgebouwt en dat verdraagt Mason goed. Er word zelfs Gefluisterd over de tube verwijderen en overgaan op zuurstof via een neusbril. Mason stond qua slaapmedicatie op maximaal morfine en maximaal dormicum. Daar was hij alleen weinig van onder de indruk. Zou een andere baby totaal knock out zijn met deze hoeveelheden, was meneer gewoon wakker. En als hij wakker was was hij natuurlijk heel onrustig want hij ligt vastgebonden en heeft die tube in zijn mond. Ze zij. daarom overgegaan op zwaardere slaapmedicatie. Daar is hij iets rustiger op maar nog niet ideaal. We moeten dan ook zorgen dat hij zo min mogelijk prikkels krijgt en heel stil zijn als we bij hem zijn want hij reageert overal op. Het grote nadeel van deze medicatie is dat je er snel verslaafd aanraakt en we mogen dan ook de nodige afkickverschijnselen verwachten. Helaas heeft de chemo en prednison ook onrust als bijwerking dus zodra de beademing stop word gezet zullen er weer een paar pittige dagen te wachten staan. Maar o wat sta ik te popelen om mijn eigen kind weer eens vast te houden, te verzorgen en te knuffelen. Dat is al een week geleden. Het ontvochten gaat ook enorm goed. Het vocht is grotendeels terug in zijn vaten en plast hij goed uit. Vanmorgen was zij Hb 4,6 dus we verwachten morgen wel weer een bloedtransfusie en woensdag weer een " grote" chemo. Nu maar hopen dat dat de vochthuishouding niet teveel verstoord. Ook vandaag weer op vele fronten tekenen van medeleven. We worden gewoon een beetje stil van alle gebaren! Het kaarten aantal staat momenteel over de 80 dus we nemen een mooi behangetje mee naar Leiden ;-)