Weer een paar dagen verder en eigenlijk gebeurt er momenteel niet zoveel. Mason heeft de afgelopen dagen echt heftig moeten afkicken maar lijkt behoorlijk over de ergste piek heen. Hij krijgt nog wel wat medicatie maar das niks vergeleken bij wat hij had. Langzaam zien we ons vrolijke ventje terug. Hij lacht weer, brabbelt gezellig en flirt met alle zusters! Ook drinkt hij ineens zelf weer een deel van zijn flesjes, wat fijn is want vaak raken kinderen hun zuigbehoefte kwijt en gaat alles via de sonde. Vandaag heeft hij wel weer een bloedtransfusie gehad maar dat hoort er inmiddels helaas helemaal bij. Verder zijn we gebeld door Leiden, ze waren toch wel een beetje onder de indruk dat Mason zo groot is, daar hadden ze totaal niet op gerekend omdat kindjes in dit ziektebeeld meestal juist achterlopen qua groei ( even voor het idee, mason is met 4,5 maand 71 cm en 9,5 kilo!) en zij hebben ook de conclusie getrokken dat hij niet op de babyflow past. Hij komt nu dus in een kinderbedje op een isolatiebox (ultra cleN room) Dit is voor ons een enorme opluchting!! Jammer genoeg begint hij wel zijn haar kwijt te raken door de chemo dus ik denk dat we binne kort alles er maar moeten afhalen. Wij bereiden ons nu voor op de verzuizing naar Leiden en zijn momenteel ook erg druk met Joanne die de situatie probeert te manipuleren en ons probeert uit te spelen en uit te testen. Tijd voor meer structuur dus! (ps, de 100 grens vd kaarten is bereikt, zo top dat er nog steeds aan ons gedacht word. En ook de lieve, lieve mensen die de kadootjes hebben verstuurd: enorm bedankt!!!)