Dag +1

Gisteravond werd Mason steeds onrustiger. Eerst dachten we al dat hij misselijk was maar al snel begon ik zijn gedrag te herkennen. Fladderen met zijn armen, smakken met zijn mond, grote rare pupillen en trillen met zijn handen. Het waren weer afkickverschijnselen. Hij was dood en dood moe maar kon niet aan zijn slaap toe geven. Ik heb de arts erbij laten halen omdat nl. de methadon om was gezet na een continue morfine infuus en ik dacht dat het daaraan lag in combinatie dat hij ook weer een medicijn minder kreeg. De arts wilde
hem wel een methadonshot geven om een kick piek te bereiken maar meer wou ze niet doen. Dat shot was hij totaal niet van onder de indruk en hij bleef maar jammeren en huilen omdat hij zo moe was. Wederom de arts laten haal en erop gestaan dat ze hem iets ging geven om te slapen. Na veel aandringen kreeg hij cloraldine (ofzo....) en viel hij eindelijk in slaap. De nacht heeft hij dat nog 2x nodig gehad om te slapen. Vanmorgen trof ik hem in dezelfde toestand aan als gister en met onze eigen arts besloten dat er vandaag een goed plan moest komen.
Er is een babyslaapspecialist geweest, de pedagoog heeft em een uur geobserveerd en de kinderpsychiater is geweest. In overleg met de IC is er een medicatie samenstelling besproken en hij krijgt nu weer clonezepam erbij. Niet wenselijk maar hij heeft het hard nodig want hij is echt heel verslaafd.
Ecentueel kunnen ze hem nog anti psychose geven.
Het is moeilijk je kind zo verslaafd te zien, hij is of van de wereld of onrustig en huilerig. Langzaam aan herkennen we steeds minder van ons eigen kind in em en de mooie twinkeling in zijn ogen is hij kwijt.
Van de conditionering heeft hij nig steeds niet heel veel last. Hij is wel veel misselijk, vandaag is dan ook voeding rechtstreeks via de aderen (tpv) gestart en staat de sondevoeding nog maar op minimaal. Temperatuur is 38,5, wat net acceptabel is.
Voor de oudste gaan we volgende week ook even aan de bel trekken. Zij is natuurlijk altijd al bekend met slaapproblemen maar nu zitten we in de overtreffende trap. We zijn iedere avond van 7 tot 10 uur continue bezig om haar maar in slaap te krijgen en dat begint met allerlei smoesjes en eindgigd in hysterisch gegil, kokhalzen etc.
Als ze al eindelijk eens slaapt word ze in de nacht ook nog 4 a 5 keer wakker. Ik weet dat ze ons mist maar dit kan zo net door. Ze is doodmoe, wij ook en we komen nergens meer aan toe