Dag +5

Mason is vandaag erg misselijk. Gelukkig voel je dit van te voren aankomen, dan word hij onrustig, gaat jammeren en blurp....daar is weer een golf.
Je merkt ook dat hij wat last krijgt van zijn keel, waarschijnlijk toch de slijmvliezen die irriteren.
Verder houd hij wat lichte koorts. De antibiotica blijft dan ook preventief doorlopen.
Vooralsnog minimale bijwerkingen van de chemo maar die gaan ongetwijfeld nog komen. maar goed, iedere dag zonder is er 1!!!
Vandaag was wel zijn buik weer groter en hij was aardig aangekomen dus krijgt hij wat extra plasmedicatie.
De ademhaling en hartslag blijven hoog, wat kan komen door zijn buik die in de weg zit en het algehele ziek zijn. De artsen maken zich daar niet heel erg zorgen nig om dus wij ook maar niet.
Joanne is al drie dagen goed gaan slapen maar is panisch en verdrietig als mama weggaat en zit compleet aan me vastgeklampt als ik in de buurt ben. Mijn moederhart verscheurt iedere keer als ik haar achter moet laten, mijn arme lieve meisje.
En als ik dan "leiden-dienst" heb moet ik vervolgens ook mijn ventje achterlaten en is mijn hart helemaal verwoest. Dat achterlaten in Leiden voelt ook steeds minder prettig. Al vijf dagen vinden we Mason smorgens in een ondergepiest en gepoept bed of in een plas spuug wat duidelijk niet van dat moment is. Zou fijn zijn als de nachtzusters wat beter voor mijn kind zorgde :-(
Al meerdere malen hebben we de verpleging hierop aangesproken maar blijkbaar zonder resultaat.
O wat zou het toch fijn zijn om zelf weer voor het ventje te kunnen zorgen, thuis in zijn eigen bedje en wij gewoon weer allemaal samen ipv van continue gesplitst. Nog even geduld!!!!