Dag +8

Mason heeft een onrustige nacht gehad. Voor ons is dat heel moeilijk om te horen want tja als je kind onrustig is en zich naar voelt wil je als papa en mama bij hem zijn. Dus dat doet verdriet. Zowieso vinden we het beide moeilijk dat je kind zoveel verzorgt word door andere ipv natuurlijk en veilig door ons.Sinds gisteravond is de sondevoeding geheel stop gezet omdat hij blijft spugen. Helaas is dat niet beter geworden. En spuugde hij voorheen veel gal is het nu vooral slijm en bloed. Je merkt dat zijn slijmvliezen inmiddels zijn aangetast want hij heeft zichtbaar keelpijn. Ook is zijn mond gezwollen dus dat zal binnenkort ook wel kapot gaan. Maar.... we zijn weer een dag dichter bij nieuwe cellen!!! Vanmiddag had de zuster met ome Mark Mason een zuurstofmasker met zoutoplossing gegeven omdat zijn verkoudheid hem erg in de weg zit. Paul vind in de avind zijn adem en hart wel weer erg hoog en na wat onderzoek bleek dat de zuurstofslang nog aan het masker gekoppeld zat ipv aan zijn systeem, tja dan gebeurt er niet zoveel. Dat was devzuster even vergeten. Verder zijn leve en milt en buikomvang weer iets geslonken en zagen de labuitslagen er keurig uit. Werkelijk iedereen is verstelt over hoe Mason hier doorheen gaat. En hoe naar hij zich ook voelt, hij blijft flirten met de zusters en pakt ze stuk voor stuk in. Vandaag hebben we ook besloten voorlopig niet meer met Joanne in leiden te slapen. Na zoveel weken is ze het rmd wel beu en merk je dat ze thuis mist. Ook heeft ze weer nachtmerries. Het lijkt ons beter dat ze voorlopig lekker thuis slaapt. Betekend helaas wel dat we komende tijd helemaal gescheiden zullen zijn. Zoals een zuster van de week zo mooi zei: kanker krijg je niet alleen, dat krijgt het hele gezin